Echt gebeurd
Vanmiddag
Rond een uur of 5
In de regen
Ik loop door de draaideur (niet letterlijk) van de lokale “PlusMarkt “ en hoor een vreemd geluid. Slecht engels, niet echt standvast, ritmisch gezien.
Verbaasd kijk ik om me heen en ik zie, ja echt, ik zie een jongeman van een jaar of 20. Hartstikke blank. (niet dat dat uitmaakt, maar even gezien zijn smaak voor muziek in het verhaal volgend wel belangrijk).
Die beste jongen heeft een petje op. Half achterstevoren. Dopjes in. Loopt een beetje te zwaaien met zijn armen (als in de yo yo vorm).Ook echt naar onschuldig winkelend volk toe.. Alles wat in de weg loopt krijgt een zogenaamde yo yo yo (zwaai zwaai)
Ik meng me niet in zijn innerlijk plezier. Zware tassen, regen, enne, honger zijn de belangrijkste redenen… Ik heb alweer 9 uur gewerkt en wil naar huis...
Toch heb ik de neiging er iets van te zeggen. Mijn creatieve brein draait overuren. Inhouden.
Richting mijn auto. Ik laad mijn boodschappen in . Sleuteltje in contact, starten en opzouten hier… Ik zwaai nog even naar het leuke meisje bij de winkelwagentjes (want die ken ik) en wil mijn weg vervolgen.
Net op dat moment besluit Meneer Eminem dat hij over wil steken. Vrij land. Hij heeft voorrang, Ik heb haast, he is acting like an idiot..
Sorry, my bad. Ik geef gas, en rij bijna zijn petje van zijn hoofd af… (bijna, no wigger was hurt during my story).
Hij ziet mij, ik maak een verontschuldigend gebaar; (sorry ik had door moeten rijden ;)) . Meneer is gepikeerd en begint een tirade die zijn weerga niet kent. U merkt dat dit niet in mijn koude kleren ging hangen
Ik ben een modderfukking dit, een modderfukking dat, bladiebla en of ik wel niet goed wijs ben. Het klinkt bijna als een rap battle :
Ik laat hem uitrazen…. (ooit moeten die woorden toch stoppen).
Als hij klaar is steek ik bewust veel te gemaakt een duim omhoog gecombineerd met een million dollar smile en draai mijn raampje open.
De woorden volgen:
Mijn complimenten voor het rappen. Dat was echt te gek. Ga eens richting de talentenjachten en Gordon zal je buddy worden. Tevens even de opmerking dat ik het niet tof vind dat je eieren tegen de voorgevel van mi casa gemikt hebt Justin… Maar soit. Het zij zo. Die petitie komt er wel door!
Ik krijg een “what the fuck are you talking about” gebaar gepaard met een middelvinger. Tevens lijkt het wel alsof hij de woorden soit en casa aan het ontleden is. De vermaledijde snoodaerd.
Mooi, ik zie hem toch een beetje nadenken… Heb ik toch enkele celletjes wakker gemaakt..
Met een glimlach keer ik terug naar die gave Unterwelten plaat (sluipreclame in poëzie ;))
Punt.
Vanmiddag
Rond een uur of 5
In de regen
Ik loop door de draaideur (niet letterlijk) van de lokale “PlusMarkt “ en hoor een vreemd geluid. Slecht engels, niet echt standvast, ritmisch gezien.
Verbaasd kijk ik om me heen en ik zie, ja echt, ik zie een jongeman van een jaar of 20. Hartstikke blank. (niet dat dat uitmaakt, maar even gezien zijn smaak voor muziek in het verhaal volgend wel belangrijk).
Die beste jongen heeft een petje op. Half achterstevoren. Dopjes in. Loopt een beetje te zwaaien met zijn armen (als in de yo yo vorm).Ook echt naar onschuldig winkelend volk toe.. Alles wat in de weg loopt krijgt een zogenaamde yo yo yo (zwaai zwaai)
Ik meng me niet in zijn innerlijk plezier. Zware tassen, regen, enne, honger zijn de belangrijkste redenen… Ik heb alweer 9 uur gewerkt en wil naar huis...
Toch heb ik de neiging er iets van te zeggen. Mijn creatieve brein draait overuren. Inhouden.
Richting mijn auto. Ik laad mijn boodschappen in . Sleuteltje in contact, starten en opzouten hier… Ik zwaai nog even naar het leuke meisje bij de winkelwagentjes (want die ken ik) en wil mijn weg vervolgen.
Net op dat moment besluit Meneer Eminem dat hij over wil steken. Vrij land. Hij heeft voorrang, Ik heb haast, he is acting like an idiot..
Sorry, my bad. Ik geef gas, en rij bijna zijn petje van zijn hoofd af… (bijna, no wigger was hurt during my story).
Hij ziet mij, ik maak een verontschuldigend gebaar; (sorry ik had door moeten rijden ;)) . Meneer is gepikeerd en begint een tirade die zijn weerga niet kent. U merkt dat dit niet in mijn koude kleren ging hangen
Ik ben een modderfukking dit, een modderfukking dat, bladiebla en of ik wel niet goed wijs ben. Het klinkt bijna als een rap battle :
Ik laat hem uitrazen…. (ooit moeten die woorden toch stoppen).
Als hij klaar is steek ik bewust veel te gemaakt een duim omhoog gecombineerd met een million dollar smile en draai mijn raampje open.
De woorden volgen:
Mijn complimenten voor het rappen. Dat was echt te gek. Ga eens richting de talentenjachten en Gordon zal je buddy worden. Tevens even de opmerking dat ik het niet tof vind dat je eieren tegen de voorgevel van mi casa gemikt hebt Justin… Maar soit. Het zij zo. Die petitie komt er wel door!
Ik krijg een “what the fuck are you talking about” gebaar gepaard met een middelvinger. Tevens lijkt het wel alsof hij de woorden soit en casa aan het ontleden is. De vermaledijde snoodaerd.
Mooi, ik zie hem toch een beetje nadenken… Heb ik toch enkele celletjes wakker gemaakt..
Met een glimlach keer ik terug naar die gave Unterwelten plaat (sluipreclame in poëzie ;))
Punt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten