donderdag 5 juni 2014

"Stop Politie"

De avond van gisteren in vogelvlucht
Programma: Album presentatie Case Mayfield in de Vondelkerk Amsterdam

Rond 1600 met Marc richting Nijmegen getuft. Naar Tjebbe. 
Tjebbe heeft een lease-auto dus besloten voor een auto-switch deluxe
Ik naar Nijmegen. Auto bij Tjebbe (werkplek) geparkeerd (op een industrieterrein) alwaar Tjebbe het stokje over zou nemen.

Aangekomen bij de Arena (P+R; geniale uitvinding) ons een baan gewurmd door massa’s Eagles fans, die voor hun helden in grote getalen uit de verzorgingshuizen waren getrokken (grapje ;)) . Die zouden daar ook een dotje komen spelen. Dat was te merken ook overigens.

Metro in, Metro uit, Tram in, Tram uit, hapje japans eten, stukje lopen, showtime…

Voorprogramma Leendert; ronduit prachtig. Nederlandstalige singer songwriter. Zwaar beladen teksten, bariton.

Optreden Case Mayfield ook heel erg fijn (videos volgen). Alle klassiekers kwamen voorbij, nieuwe tracks ook mooi gespeeld. Superavond.

Na het concert toch nog even een drankje (ikzelf een spa blauw; mot nog riejen) bij een belgisch biercafe. 

Hapje Febo, tram in, tram uit, metro in, metro uit (laatste rit terug, dus ook nog een stukje gesport om die laatste metro te halen ;))

Auto in, terug richting Nijmegen. 

Daar aangekomen opperde ik het al “Goh, zo’n verlaten industrieterrein ‘snachts, daar kan toch ook van alles gebeuren.. 

Gearriveerd bij de auto, car switch.

Net op dat moment rijdt er een politiebusje langs. Ze remmen, rijden door.
Wij in de auto, richting Venray. Busje draait om en volgt

“Een escorte” zeg ik tegen Marc. 
Ah well, ik rij door; industrieterrein af, rotonde, richting snelweg.
Net daarvoor “Stop Politie”

“Wat deed u rond dit tijdstip (02:00) op een verlaten industrieterrein in Nijmegen met uw auto uit Venray?

Ik verklaarde het car switch verhaal en wist ook nog even te melden dat “die van de andere auto” jarig was. Irrelevante informatie, maar ach. 

Ook had ik gehoopt nog even te mogen blazen… maar helaas. In alle spanning ook vergeten te vragen of ze nog BOB sleutelhangers hadden.

In ieder geval (door de streng kijkende, doch leuk uitziende blonde politiejuffrouw) een veilige reis toegewenst gekregen (waarvoor dank), waarna we weer door konden tuffen. 

03:10 lag ik in bed, het was het waard. Mooie avond :--)

Onderhoudend

1 x per jaar is het tijd voor groot onderhoud.

De Buxus/palm op het graf van mijn vader krijgt bezoek van de coiffeuse.

Nicole verricht jaarlijks haar heldendaad met subliem oog voor detail en grote zorg (waarvoor oneindig dank nog)

Mijn taak.
Opruimen. 

Ieder zijn ding. Geef mij die heggenschaar en de plant in kwestie zal een wisse dood sterven (na een lange martelgang waarschijnlijk). Geen goed plan dus.

Ik heb andere kwaliteiten.

Nicole de schaar, ik de rotzooi. Beetje harken, beetje poetsen. Ik schaar me in de buurt, maar niet in de weg.. 

Gewapend met Glassex en een doekje doe ik ondertussen mijn ding.

En ja die blaadjes. Die blaadjes.. Kleine rottige blaadjes...

Had me dat van tevoren al bedacht. 
Ik denk niet in vakjes
Een geniaal idee was geboren..

Een man 2 rijen verder kijkt me verbaasd aan.
Ik zwaai olijk en roep “maar het werkt wel!!!”. 

#kruimeldiefje

En zo is het. 
Hij een mooi verhaal voor thuis (“wat ik nu toch meegemaakt heb”);

Wij een prachtig graf
(en met dank aan uitbundig uitkloppen van mijn zijde eenmaal zandhappen)

Mijn vader zal genoten hebben 

Bieber

Echt gebeurd

Vanmiddag

Rond een uur of 5

In de regen

Ik loop door de draaideur (niet letterlijk) van de lokale “PlusMarkt “ en hoor een vreemd geluid. Slecht engels, niet echt standvast, ritmisch gezien. 

Verbaasd kijk ik om me heen en ik zie, ja echt, ik zie een jongeman van een jaar of 20. Hartstikke blank. (niet dat dat uitmaakt, maar even gezien zijn smaak voor muziek in het verhaal volgend wel belangrijk). 

Die beste jongen heeft een petje op. Half achterstevoren. Dopjes in. Loopt een beetje te zwaaien met zijn armen (als in de yo yo vorm).Ook echt naar onschuldig winkelend volk toe.. Alles wat in de weg loopt krijgt een zogenaamde yo yo yo (zwaai zwaai)

Ik meng me niet in zijn innerlijk plezier. Zware tassen, regen, enne, honger zijn de belangrijkste redenen… Ik heb alweer 9 uur gewerkt en wil naar huis...

Toch heb ik de neiging er iets van te zeggen. Mijn creatieve brein draait overuren. Inhouden.

Richting mijn auto. Ik laad mijn boodschappen in . Sleuteltje in contact, starten en opzouten hier… Ik zwaai nog even naar het leuke meisje bij de winkelwagentjes (want die ken ik) en wil mijn weg vervolgen.

Net op dat moment besluit Meneer Eminem dat hij over wil steken. Vrij land. Hij heeft voorrang, Ik heb haast, he is acting like an idiot.. 
Sorry, my bad. Ik geef gas, en rij bijna zijn petje van zijn hoofd af… (bijna, no wigger was hurt during my story). 

Hij ziet mij, ik maak een verontschuldigend gebaar; (sorry ik had door moeten rijden ;)) . Meneer is gepikeerd en begint een tirade die zijn weerga niet kent. U merkt dat dit niet in mijn koude kleren ging hangen 

Ik ben een modderfukking dit, een modderfukking dat, bladiebla en of ik wel niet goed wijs ben. Het klinkt bijna als een rap battle :

Ik laat hem uitrazen…. (ooit moeten die woorden toch stoppen).
Als hij klaar is steek ik bewust veel te gemaakt een duim omhoog gecombineerd met een million dollar smile en draai mijn raampje open.

De woorden volgen: 
Mijn complimenten voor het rappen. Dat was echt te gek. Ga eens richting de talentenjachten en Gordon zal je buddy worden. Tevens even de opmerking dat ik het niet tof vind dat je eieren tegen de voorgevel van mi casa gemikt hebt Justin… Maar soit. Het zij zo. Die petitie komt er wel door!

Ik krijg een “what the fuck are you talking about” gebaar gepaard met een middelvinger. Tevens lijkt het wel alsof hij de woorden soit en casa aan het ontleden is. De vermaledijde snoodaerd. 

Mooi, ik zie hem toch een beetje nadenken… Heb ik toch enkele celletjes wakker gemaakt..

Met een glimlach keer ik terug naar die gave Unterwelten plaat (sluipreclame in poëzie ;)) 
Punt.


Onmacht

Onmacht

Sommige dingen vallen onder de term onmacht.

In mijn ogen zijn er 2 soorten van onmacht.

Onmacht, “Ik kan er echt niets aan doen, sorry, het was onmacht”
Onmacht, “ik kan hier wel wat aan doen, maar zoek het niet. Dus dan maar onmacht”
(Dan ook wel valse onmacht genoemd).

Uit het leven gegrepen; nummer 2 

Ah. Kijkaan. We zijn weer allemaal compleet. Kopjes, schoteltjes, lepeltjes, vlaaibordjes. “Komt allen tezamen” zouden we in december nog gezegd hebben. We zijn er.

En dan.

Mjah. Uhm. Vies zijn! En wachten.
Waarop eigenlijk? 
Een collega kijkt me aan. 
En nu?

“Normaal zet je ze in de vaatwasser”

Voorheen deden kaboutertjes dat (of wijzelf) maar gezien het zware tillen zijn is dat tegenwoordig verboden. 

Dat laat ik altijd aan mijn vrouw over. Vaatwasser. Daar kom ik niet aan. Dat is mij iets te technisch.
Geen idee overigens ook hoe zo’n ding werkt.

“Nou ik zal het je uitleggen. Er was eens een grote kolonie kabouters; weet je wel, die van Rien Poortvliet. Mooie rode muts, sjieke baard. Nu zijn zij ook getroffen door de crisis. Normaliter bulken ze van het geld, maar ja. Bedenk eens wat het allemaal wel niet moet kosten. Lang verhaal ingekort. Er werd gezocht naar een bijbaan. Ze dachten na… Hoe kunnen we de mensheid verlichten, arbeidstechnisch gezien. Dingen die zij weigeren, en wij prima kunnen (aangezien we met veel zijn). Juist. De afwas. We bevolken de vaatwasser… (Weet je wel… lijkend op een koelkast, maar dan de deur een kwartslag gedraaid (zijn ze toch al wat bekend mee.. die koelkast). Saboteren het ding door stroom op te voeren.. Dat ding weet natuurlijk niet wat er allemaal gebeurt, dus faalt in zijn primitieve taak (vaat-wassen). Dat doen wij dan gewoon als kabouters. Gaatje in dat ding maken en zo gauw de klep dichtgeklapt wordt zijn wij de man/vrouw. Zo’n beetje als die eliteploeg die ook zorgt dat het lampje van de koelkast uitgaat zo gauw je hem dicht doet  )
Kabouters rommelen met bankgegevens, euro’s gaan hun kant op, mutsen worden gekocht, vossen gevoerd, bomen gered, iedereen blij.

Mijn collega kijkt beduusd; verbouwereerd… Echt? 

*facepalm*